- Katılım
- 30 Mayıs 2008
- Mesajlar
- 4.865
- Tepki puanı
- 1.459
- Puanları
- 113
- Tuttuğu Takım
- BEŞİKTAŞ
Bir çok değerlerimizi yavaş yavaş yitirdik ve başardık,
nihayet başardık. MUTLU OLMAYI UNUTTUK. Yetinmeme duyusu bizleri esir aldı, şükür etmeyi unuttuk. Hayatlarımıza yeni format attık, verme duyumuzu kapattık, alma duyusuna yol verdik sadece, almayı misyon edindik. Aldıkça dahada fazlasını istemeye başladık başardık MUTLU OLMAYI UNUT...TUK.
Yüz ifadelerimizden gülmeyi kaldırdık, onu bile materyalist duyulara endeksledik. Sevmeyi duyularımızdan kaldırdık sadece kelime oyunlarında araç olarak kullanmaya başladık. SEVGİ AMAÇ DEĞİL ARAÇ OLDU yaşantımızda. Başardık, MUTLU OLMAYI UNUTTUK.
Bencillik her boyutu ile yerleşti içimize, ne olursa olsun önce ben demeyi öğrendik. Şefkati unuttuk, acımayı unuttuk , önce ben diye diye kendi kimliğimizi bile bulamaz, kim olduğumuzu hatırlayamaz konuma geldik.
Yok kavramını yitirdik, yoklukla yaşayanları görmemezlikten gelmeye başladık. Şükür etmeyi unuttuk, ekmeğe katığı, ayakkabıya pençeyi unuttuk, nihayet başardık MUTLU OLMAYI UNUTTUK.
Kanaat etmeyi unuttuk elimizdeki,evimizdeki,işimizdeki verilerle yetinemez konuma geldik. Karda yürümekten korkup dağa kayağa gitmeye başladık. Yağmurda delik ayakkabı ile yürüdüğümüzü unuttuk, botlarımızın markasını yarıştırmaya başladık. Yardıma muhtaçları yok saymayı, muhtaç hayvanlara tekme atmayı öğrendik. Başardık , başardık MUTLU OLMAYI UNUTTUK.
Teşekkürü, özürü gurur saydık sadece lugatlarımızda yazılı bıraktık. Vermeden almayı avucumuza aldık, verilenleri küçümsemeye, yok saymaya başladık.
Dostluğu, arkadaşlığı markaya endeksledik. Konuşmayı unuttuk, selam şeklimizi bile formatladık okey, bye özenti rafına yerleştirdik. BİZ KENDİMİZİ UNUTTUK,GEÇMİŞİMİZİ UNUTTUK, HERŞEYİMİZİ UNUTTUK VE BAŞARDIK. BAŞARDIK MUTLU OLMAYI UNUTMAYI BAŞARDIK…....(M.Birgün)
nihayet başardık. MUTLU OLMAYI UNUTTUK. Yetinmeme duyusu bizleri esir aldı, şükür etmeyi unuttuk. Hayatlarımıza yeni format attık, verme duyumuzu kapattık, alma duyusuna yol verdik sadece, almayı misyon edindik. Aldıkça dahada fazlasını istemeye başladık başardık MUTLU OLMAYI UNUT...TUK.
Yüz ifadelerimizden gülmeyi kaldırdık, onu bile materyalist duyulara endeksledik. Sevmeyi duyularımızdan kaldırdık sadece kelime oyunlarında araç olarak kullanmaya başladık. SEVGİ AMAÇ DEĞİL ARAÇ OLDU yaşantımızda. Başardık, MUTLU OLMAYI UNUTTUK.
Bencillik her boyutu ile yerleşti içimize, ne olursa olsun önce ben demeyi öğrendik. Şefkati unuttuk, acımayı unuttuk , önce ben diye diye kendi kimliğimizi bile bulamaz, kim olduğumuzu hatırlayamaz konuma geldik.
Yok kavramını yitirdik, yoklukla yaşayanları görmemezlikten gelmeye başladık. Şükür etmeyi unuttuk, ekmeğe katığı, ayakkabıya pençeyi unuttuk, nihayet başardık MUTLU OLMAYI UNUTTUK.
Kanaat etmeyi unuttuk elimizdeki,evimizdeki,işimizdeki verilerle yetinemez konuma geldik. Karda yürümekten korkup dağa kayağa gitmeye başladık. Yağmurda delik ayakkabı ile yürüdüğümüzü unuttuk, botlarımızın markasını yarıştırmaya başladık. Yardıma muhtaçları yok saymayı, muhtaç hayvanlara tekme atmayı öğrendik. Başardık , başardık MUTLU OLMAYI UNUTTUK.
Teşekkürü, özürü gurur saydık sadece lugatlarımızda yazılı bıraktık. Vermeden almayı avucumuza aldık, verilenleri küçümsemeye, yok saymaya başladık.
Dostluğu, arkadaşlığı markaya endeksledik. Konuşmayı unuttuk, selam şeklimizi bile formatladık okey, bye özenti rafına yerleştirdik. BİZ KENDİMİZİ UNUTTUK,GEÇMİŞİMİZİ UNUTTUK, HERŞEYİMİZİ UNUTTUK VE BAŞARDIK. BAŞARDIK MUTLU OLMAYI UNUTMAYI BAŞARDIK…....(M.Birgün)