Uzak Ol Ama...

_Ezel_

Özel Üye
Özel Üye
Katılım
30 Mayıs 2008
Mesajlar
4.865
Tepki puanı
1.459
Puanları
113
Tuttuğu Takım
BEŞİKTAŞ
Trafik kazası diye verdiler televizyonlar, öyle haber düştüler gazeteler manşetlerine.Karşıdan karşıya geçerken araba vurmuş narin bedenine.Öyle parçalamış ki o güzelim hassas bedenini.Hemen hastaneye kaldırmışlar.



Tez ulaşmış eve haber.Annesi-babası yıkılır.Babası beyninden vurulmuşa döner.Canından can gitmiştir,ciğerparesi can c...ekişiyor ve baba ne yapacağını bilemez haldedir.Sağa sola koşturur.Yok bu değil aslında yapmak istediği.Acıdan ne yapacağını bilemez haldedir artık.



En son oğlunu, bitaneciğini gülümseyerek yollamıştı okula.Hep o sahne geliyordu aklına.El sallamıştı, “hoşçakal babacığım” demişti ve “güle güle yavrum”.”okulda yaramazlık yapma emi aslanım”.Tamam babacığım deyişi ne kadarda kötü geliyordu artık kulaklarına.



Şimdi birircik yavrusu hastanede kendini bilmez halde yatıyordu.Hemen ameliyata aldılar doktorlar.Ama nafile yapacak bir şey yoktu.Beyin ölümü olmuştu.



Baba kendini bilmez halde gelmişti hastaneye.Yavrum deyişi hastaneyi inletiyordu.Duymasını istiyordu beklide ciğerparesinin.Doktorlara sarıldı,oğlum nerde,ne yaptınız ona dedi.Doktorlar başını eğdi, babanın yüreği yere düştü.Oğlunun yattığı odaya koştu, cama yapıştı.Minicik bedeniyle koca yatakta yatıyordu.Hortumlar,cihazlar,aletler neydi bunlar ALLAH aşkına.Bu beden nasıl dayanabilirdi bütün bunlara.Oğlum dedi, canım dedi ve ağladı ağladı ağladı…



Yüreği yerinden çıkacakmış sandı.Bu kadar mı acı verirdi, bu kadar mı yakardı.Yaktı babanın yüreğini evlat acısı.Hiçbirşey yapamıyordu ve orda öylesine yatıyordu biriciği.Ömründen ömür gitti.Çaresizlik içinde geçti günleri.Kapkara saçları ne çabuk beyazladı.Oysa bitaneciğin, oğlun ne çok severdi kömürden kara saçlarını taramayı…

Şakalaşmaları aklına geldi.Oğlu saçlarını tarar, babası para verirdi.Sırtına çıkarır gezdirirdi.Anılar bu kadar mı acı verirdi insana…



Doktorlar geldiler,fişini çekmek için onay istiyorlardı.Ne diyecekti, ne yapacaktı.Baba hayatının en soğuk mevsimini yaşıyordu.Hiç bu kadar üşüdüğünü hatırlamıyordu.Ne soğuk bir soruydu bu onun için ne anlamsız.Fişini çekmek mi?.Nasıl yapardı bunu nasıl.

Kıyamadı, yapamam dedi.ALLAH’tan (c.c) umut kesilmez dedi.Dua etti ağladı, ağladı dua etti.



Gece yarısıydı, ciğerparesinin yanındaydı, elini tuttu, onunla konuştu.Uçurtma uçuracağız oğlum dedi, bisiklete bineceğiz, top oynayacağız.Sen yeter ki kalk daha neler yapacağız aslanım.Nemli gözlerle yanağına bir öpücük kondurdu.Babanın kalbi duracak gibiydi.Oğlu parmağını kımıldatmıştı ve yüzünde bir gülümseme.

Sevinçten ağlıyordu bu sefer ve bu her şeye bedeldi artık…



Ve bıraktı elini yavrucuğu bir daha tutmamacasına, ebediyen bıraktı.

Ve bir daha bakmamacasına çevirdi yüzünü babasına…

Son gülümsemesini sundu ve gitti.

Hoşçakal babacığım der gibi baktı, gitti.

Ve öldü…

Oğul gitti, baba bitti.



Derdine deva yoktu artık babanın; yandı, yandı, yandı……
tek uzak ol ama toprak altında olma canım yavrum
 
Back
Yukarı